Erruduna naiz!

Seguruenik nire lehenengo delitua hiru urte nituela egin nuen, hain zuzen ere, ikastolan matrikulatu nintzenean. Adin horrekin ez nintzen konturatzen egiten ari nintzen gaiztakeriaz eta ziurrenik erabaki hori hartu zuten nire gurasoak ere ez, baina gerora Espainiako sektorerik ultra-nazionalistenek argi utzi dute ikastolen funtzioa zein den Afganistaneko Talibanen entrenamendu kanpamenduekin konparatzerakoan. Garrantzi berezia izan zuten sasoi hartan Ana Dani, Irene, Manu edo Iñigo moduko irakasleek. Batak gaztetatik euskal kantuen munduan murgildu ninduen (lanroberra, pop o pop o pop o pop o,… uztaia gora gora lurretik zerura…). Bigarrenak matematikak erakusteko abilezia berezia zeukan: 14 urte (“pertenenciagaitik”) + 8 urte (“genocidiogaitik”) = 22 urteko eskaria fiskaltzak. Hirugarrenak txirula erakutsi zidan, horrek daukan arrisku guztiarekin eta laugarrenak, bere Gizarteko klaseetan, Euskal Herriko Historia. Guzti horri, euskaraz bizitzen eta euskal kulturari dagokion garrantzia ematen ikasi nuela gehitu bihar zaio.

            Nire “autoinculpación” hau ez da hemen amaitzen. Aitortzen dut beste milaka eta milaka errudunekin batera behin baino gehiagotan parte hartu dudala Herri Urrats, Kilometroak, Nafarroa oinez, Araba Euskaraz edo Ibilaldia moduko jaialdietan. Onartzen dut baita ere gazte gaztetatik, gerora Espainiako hainbat hiritan zentsuratuak izan diren euskal musika taldeak entzun ditudala (Negu Gorriak, Kortatu, S.A., Su ta Gar, Etsaiak,…) eta gaztetxe baten baino gehiagotan egon naizela talde honetakoren bat edo bat entzuten.

            “Con alevosía y nocturnidad” ere egin izan ditugu guk egitekoak. Goizaldeko 3:00etan esnatu, txandala ipini eta behin baino gehiagotan egin ditugu arin-aringa luzeak AEKk bi urtean behin antolatzen duen Korrika pasatzen zela eta. Baina hori eta gehiago balioko ote du gure euskarak! Guzti horri gehituz gero Egin irakurtzen nuela, gazteleraz berbetan oso ondo ez dakidala, presoen aldeko manifestazio batzuetan egon izan naizela, izena eta ia abizen guztiak euskaldunak ditudala eta euskal herritarra naizela, argi geratzen da: Erruduna naiz.

            Hau jasoko duzuen asko be errudunak izango zarete Gartzonen tesien arabera. Hori momentu honetan kartzela urte askorekin ordaintzen da. Baina Euskal Herrian badakigu “dena ETA da” tesia faltsua dela eta badakigu gazteon kontra eta baita hainbat komunikabide eta erakunde sozio-politikoren kontra ere burutu nahi dituzten epaiketak farsa bat direla. Ez ahaztu inoiz nortzuk garen, nondik gatozen eta nortzuk epaitu nahi gaituzten.

            Bada ordua beraz, guzti honi denon artean gogor erantzuteko. Herritar guztion eskubide zibil eta politikoak daude jokoan eta erasoaren tamainarekin konturatu behar gara. Zenbat eta determinazio handiagoarekin defendatzen ditugun euskaldunon eskubideak, arinago helduko gara denon eskubide indibidual eta kolektiboak onartuak izango diren eszenario batera. Gaur guri tokatu zaigu Estatu espainolaren erasoa sufritzea, baina aurrerantzean batek daki nori!